...

Yürüyelim Seninle İstanbul'da

biz gitsek de, İstanbul'da yine de

yıllar yılı gezinmeli bu sızı

benden bir yaralı şiir kalmalı

senden bir tebessüm, bir de kırmızı

                                                                                                                   Nurullah Genç

Menekşemiz

Çiçeklerimiz açıyor... Her tohum bir umut, her yaprak bir huzur, her çiçek bir sevinç... Her daim inşaallah...

Güneş ve Menekşem...

Yeni kararlar aşamasına bu manzaranın eşlik etmesi gerçekten inanılmaz güzeldi. Hani bazı anlar vardır, sessizce dinlersiniz; ne söylerseniz söyleyin sanki yeterli gelmez hissettiklerinize... İşte öyle bir andı, bu güneşin batışı... Alınan karar o kadar sağlamdı. Güneş işte böyle şahitti ve martılar da... Her ne kadar objektifime girmek istemedilerse de; benim gibi utangaçlardı o an belki de... Sessizlik utanmaktı, huzurdu ve mutluluktu... Gülümseme ise; sevinçti, güvendi, heyecandı... Artık içim rahat. Gönlüm berrak denizler gibi. Batan güneşin ardından bir umut doğdu ve menekşem çiçek açtı. " O " ise çoktan biliyordu...